De werkelijke hemel en hel.

Hemel en hel kennen, is besef hebben van de eigen toestand van zijn, want zowel de hemel als de hel is een hoedanigheid van zijn in jezelf. Beide zijn sferen, anders gezegd: geestelijke toestanden. Het is hoe je je voelt. De “hemel” is geen plaats ergens in het universum, maar innerlijke vreugde en blijheid.

En iemand is in de “hel” als hij bijvoorbeeld haat en wraak gevoelens heeft of andere soortgelijke negatieve gevoelens en emoties.

De hel of de hemel is een mentale toestand waarin iemand zichzelf door de geaardheid van zijn liefde, zijn neigingen brengt.

Hemel

Mensen die bijna dood zijn geweest, weten uit eigen ervaring wat de hemel is. Zij voelden zich toen buitengewoon gelukkig en waren even één met het gevoel van ware vrede. Tevreden en omringd door pure liefde, omdat ze zelf op dat moment één met de ware liefde waren. De hemel is dan ook een gelukzalige toestand van zijn en bestaat uit niets anders dan pure onbaatzuchtige en onvoorwaardelijke liefde.

Hel

Het zelfde geldt voor de hel, ook dat is hoe iemand zich voelt en gedraagt. Degene die een ander haat, voelt geen liefde. Iemand die jaloers is, voelt geen respect voor die ander. Elk gedrag dat afwijkt van het ware en goede, brengt ons in een toestand die hels te noemen is. Ons denken en voelen is in een staat van de hel zodra we iemand haten, wraak nemen, woedend zijn, verbaal of lichamelijk geweld gebruiken. Iedereen weet dat dit nare gevoelens zijn, want die brengen alleen maar ellende, zorgen en boosheid. Vreselijk veel (geestelijke) pijn.

In deel 2 van de Geestelijke Zon door Jakob Lorber in de Nieuwe Openbaring wordt de essentie van het wezen van de hel zeer concreet gemaakt. Het gaat om ons dagelijks gedrag en dat vraagt een eerlijke blik op ons zelf. Zo is de ongebreidelde genotzucht al de eerste hel. Het gericht zijn op het eigen welzijn, welvaart en geen oog hebben voor de nood van de ander. Zo eenvoudig is de hel in ons te voelen en te zijn. Het is geen oord ergens ver weg, maar juist in ons. Wanneer iemand niet meer kan genieten, of daarin verhinderd wordt, ontstaat er boosheid, ergernis, irritatie. Dat is al de tweede hel. De derde hel is de daarachter liggende heerszucht, want het gaat dan om jouw en mijn wil, bezit, begeerten, lustgevoelens en hebzucht. De eigen liefde, egoïsme in zijn hoogste vorm.

Daar tegenover staat degene die zorgt voor het welzijn van de ander. Zijn verlangen naar liefde, naar waardering, eer, tegenover zichzelf vergeet om er helemaal voor de ander te zijn. Dit is belangeloze liefde.

Emanuel Swedenborg

De eigenliefde en de liefde voor de wereld vormen de hoogste of binnenste graad in de hellen; dwaasheid en onzin, die als wijsheid en verstand uit hun liefdes verschijnen, vormen de middelste graad in de hellen; die twee graden eindigen, ofwel als wetenschappen in het geheugen of bepaald in de handelingen van het lichaam; deze vormen de buitenste graad in de hellen. Zie Goddelijke Liefde en Wijsheid, 275.

Bijbel

God geeft de mens Zijn licht vanaf zijn geboorte in een stoffelijk lichaam. Licht in de betekenis van wijsheid. Wijsheid die nodig is om hier op aarde volgens Gods goede orde te kunnen leven. En die wijsheid heeft God ons in het Oude en Nieuwe Testament – maar wel verhuld – namelijk in verhalen en gelijkenissen gegeven.

Beeldspraak

Verhalen die een innerlijke, geestelijke betekenis hebben. Jezus Christus had er voor kunnen kiezen om het begrip van liefde niet in beelden over te brengen, maar in heldere taal. Echter, daar zou de boze (mens) flink mee aan de haal zijn gegaan. Die wil namelijk vanuit zijn boosheid alleen zichzelf bevoordelen en het Woord van liefde zou vrij simpel aan zijn boosheid dienstbaar zijn gemaakt. Door echter Gods Woord als beeldspraak te verpakken, kon door de tijden heen alleen aan de beelden worden geknaagd en niet aan de innerlijke betekenis.

Andere berichten